Το παρών άρθρο είναι αναδημοσίευση άρθρου το κ. Ελευθέριου Καρτέλου. Το πλήρες άρθρο μπορείτε να βρείτε εδώ
Τα βαθύτερα αίτια που οδήγησαν στον Ενιαίο Ευρωπαϊκό Ουρανό
Το 2003 πραγματοποιήθηκε συγκριτική μελέτη της επίδοσης Διαχείρισης Εναέριας Κυκλοφορίας των ΗΠΑ και της ΕΕ, η οποία έδειξε ότι το τελευταίο είναι μη αποδοτικό. Συγκεκριμένα τα αποτελέσματα είχαν δείξει ότι η μονάδα κόστους του Ευρωπαϊκού ΑΤΜ ήταν 60 – 70% υψηλότερη από αυτήν των ΗΠΑ. Επίσης είχε δείξει ότι ο Ευρωπαϊκός ελεγχόμενος χώρος διαδρομών είναι κατά προσέγγιση 10,7 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα έναντι των 13,8 εκατομμύριων τετραγωνικών χιλιομέτρων των ΗΠΑ όταν όμως για σχεδόν παρόμοιες μέσες αποστάσεις στις ΗΠΑ λειτουργούν 21 Κέντρα διαδρομών έναντι των 58 που λειτουργούν στην Ευρώπη (Simon McNamara 2005, 28-29).
Το 2009 η ίδια σύγκριση έδειξε ότι το κόστος μονάδας Διαχείρισης Εναέριας Κυκλοφορίας στις ΗΠΑ είναι σημαντικά χαμηλότερο από ότι στην ΕΕ. Τα κόστη μειώθηκαν συγκριτικά στην Ευρώπη, παρόλα αυτά συνεχίζουν να είναι κατά 38% υψηλότερα σε σχέση με αυτά των ΗΠΑ (Performance Review Commission 2010, 80).
Αντίθετα με ότι συμβαίνει στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη ο ουρανός δεν είναι ενιαίος, αλλά αντίθετα είναι τεμαχισμένος και ορίζεται από τα κυριαρχικά δικαιώματα της κάθε χώρας. Κατά συνέπεια η διαχείριση της εναέριας κυκλοφορίας πραγματοποιείται χωριστά από κάθε χώρα και όχι σε Ευρωπαϊκό επίπεδο όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ. Η παροχή υπηρεσιών αεροναυτιλίας και τα συστήματα υποστήριξής τους από χώρα σε χώρα δεν είναι πλήρως ολοκληρωμένα, ενώ βασίζονται σε τεχνολογίες οι οποίες βρίσκονται ήδη στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους.
Όλα αυτά συμβαίνουν στον Ευρωπαϊκό εναέριο χώρο ο οποίος είναι μεταξύ των πλέον πολυάσχολων στον κόσμο, με πάνω από 33.000 πτήσεις τις πιο απασχολημένες ημέρες και με υψηλής πυκνότητας κυκλοφορία στα αεροδρόμια. Αυτό οδηγεί σε κυκλοφοριακή συμφόρηση η οποία αναμένεται ότι θα αυξάνεται ταυτόχρονα με την αύξηση της κίνησης σταθερά τα επόμενα 15 χρόνια.
Τα βαθύτερα αίτια που οδήγησαν στον Ενιαίο Ευρωπαϊκό Ουρανό
Το 2003 πραγματοποιήθηκε συγκριτική μελέτη της επίδοσης Διαχείρισης Εναέριας Κυκλοφορίας των ΗΠΑ και της ΕΕ, η οποία έδειξε ότι το τελευταίο είναι μη αποδοτικό. Συγκεκριμένα τα αποτελέσματα είχαν δείξει ότι η μονάδα κόστους του Ευρωπαϊκού ΑΤΜ ήταν 60 – 70% υψηλότερη από αυτήν των ΗΠΑ. Επίσης είχε δείξει ότι ο Ευρωπαϊκός ελεγχόμενος χώρος διαδρομών είναι κατά προσέγγιση 10,7 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα έναντι των 13,8 εκατομμύριων τετραγωνικών χιλιομέτρων των ΗΠΑ όταν όμως για σχεδόν παρόμοιες μέσες αποστάσεις στις ΗΠΑ λειτουργούν 21 Κέντρα διαδρομών έναντι των 58 που λειτουργούν στην Ευρώπη (Simon McNamara 2005, 28-29).
Το 2009 η ίδια σύγκριση έδειξε ότι το κόστος μονάδας Διαχείρισης Εναέριας Κυκλοφορίας στις ΗΠΑ είναι σημαντικά χαμηλότερο από ότι στην ΕΕ. Τα κόστη μειώθηκαν συγκριτικά στην Ευρώπη, παρόλα αυτά συνεχίζουν να είναι κατά 38% υψηλότερα σε σχέση με αυτά των ΗΠΑ (Performance Review Commission 2010, 80).
Αντίθετα με ότι συμβαίνει στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη ο ουρανός δεν είναι ενιαίος, αλλά αντίθετα είναι τεμαχισμένος και ορίζεται από τα κυριαρχικά δικαιώματα της κάθε χώρας. Κατά συνέπεια η διαχείριση της εναέριας κυκλοφορίας πραγματοποιείται χωριστά από κάθε χώρα και όχι σε Ευρωπαϊκό επίπεδο όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ. Η παροχή υπηρεσιών αεροναυτιλίας και τα συστήματα υποστήριξής τους από χώρα σε χώρα δεν είναι πλήρως ολοκληρωμένα, ενώ βασίζονται σε τεχνολογίες οι οποίες βρίσκονται ήδη στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους.
Όλα αυτά συμβαίνουν στον Ευρωπαϊκό εναέριο χώρο ο οποίος είναι μεταξύ των πλέον πολυάσχολων στον κόσμο, με πάνω από 33.000 πτήσεις τις πιο απασχολημένες ημέρες και με υψηλής πυκνότητας κυκλοφορία στα αεροδρόμια. Αυτό οδηγεί σε κυκλοφοριακή συμφόρηση η οποία αναμένεται ότι θα αυξάνεται ταυτόχρονα με την αύξηση της κίνησης σταθερά τα επόμενα 15 χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου